Partia Demokratyczna narobiła dużo zamieszania, chociaż jeszcze nie powstała. Na razie są kolejni trzej tenorzy, górnolotne deklaracje i wiele chęci. Pozostaje jeszcze uformować to ugrupowanie i przekonać wyborców, że to nie Unia Wolności bis. Na tej drodze jest jeszcze wiele niewiadomych, a czasu bardzo mało.
Wybory 19 czerwca, nie wykluczam przystąpienia do Partii Demokratycznej – te słowa Marka Belki zelektryzowały polską politykę i uruchomiły efekt domina, o którym premier mówił tydzień temu w wywiadzie dla „Polityki”. Rysują się polityczne przetasowania.
Oficjalne spotkania i nieoficjalne plotki, publiczne prezentacje programów i kuluarowe obietnice – rusza pierwsza tegoroczna kampania wyborcza do władz państwowych uczelni akademickich. Tym razem, oprócz standardowego arsenału środków wykorzystywanych w walce o władzę, kusząco błyska dodatkowy oręż – lista Wildsteina.
Lew się obudził: okazało się, że Wałęsę przedwcześnie wysłano na polityczną emeryturę. Atak byłego prezydenta na sposób uprawiania polityki w Radiu Maryja ma skutki poważniejsze, niż mogłoby się wydawać.
Nadzieja, że po wejściu do Unii polski inteligent będzie zarabiać podobnie do profesjonalisty z Zachodu, to wciąż bardzo odległa perspektywa. Na razie żyje na poziomie włoskiego rolnika.
Mają osobne dowody tożsamości ze służbowymi nazwiskami. Ich działania są ściśle tajne. Trzystu wywiadowców skarbowych stosuje niemal wszystkie metody właściwe służbom specjalnym, a wielu z nich to byli esbecy. Licznym politykom, także rzecznikowi praw obywatelskich, to się nie podoba.
Dla chorego lek to nadzieja na zdrowie. Dla producenta – towar, który trzeba sprzedać. Wytwórcy farmaceutyków i rozmaitych „preparatów prozdrowotnych” reklamują swoje wyroby imając się różnych sztuczek. Kupujemy bowiem nie te, których potrzebujemy, ale te najlepiej reklamowane.
IPN staje się dziwną instytucją. Czymś w rodzaju historycznej wyroczni. Trzeba się poważnie zastanowić nad sposobem jego działania i nad tym, jacy ludzie powinni, a jacy nie powinni w nim pracować.
Świeżą cerę i brak zmarszczek wpisały sobie w zakres obowiązków, bo produkują kosmetyki mające zatrzymać młodość. Swój sukces polski przemysł kosmetyczny zawdzięcza kilku przedsiębiorczym kobietom.
Po pięciomiesięcznej odsiadce, więzienie w miasteczku Alderson w stanie West Virginia opuściła Martha Stewart, właścicielka jednego z amerykańskich imperiów medialnych. To miała być przykładowa kara dla nieuczciwej gwiazdy biznesu, tymczasem Martha wychodzi w glorii.
Na rynku nieruchomości znów ożywienie. Mieszkania nowe idą jak woda. Jeśli ktoś ma zamiar kupić własne M, powinien zrobić to szybko. Zdaniem ekspertów, ceny mieszkań (choć nie wszędzie) będą rosły. Warto też rozważyć, czy nie zainwestować w budowę domu.
Za cenę trzypokojowego apartamentu w modnej dzielnicy można kupić działkę i wybudować dom na peryferiach. Robi tak coraz więcej Polaków. Rozpoczęła się wędrówka na przedmieścia.
Gospodarka Rosji z gospodarki nadziei przekształciła się w gospodarkę siły i „siłowików” – ludzi aparatu bezpieczeństwa. Jesteśmy świadkami zacieśiania kontroli nad sektorem prywatnym i wzmacniania monopolu państwa.
Chory ocknął się w karetce pogotowia. – Dokąd mnie wieziecie? – pyta przerażony. – Do kostnicy – odpowiadają pielęgniarze. – Ale przecież ja jeszcze nie umarłem! – wrzeszczy chory. – A my jeszcze nie dojechaliśmy. Tę anegdotkę – jako żartobliwy opis rosyjskiej gospodarki – opowiedziano publicznie na tegorocznym Światowym Forum Gospodarczym w Davos. Forum to, zdawałoby się najbardziej kompetentne grono w tej materii, nie wie, co o Rosji myśleć. Przede wszystkim więc słuchano samych Rosjan, ale dyskusja między nimi przypomina walenie grochem o ścianę z obu stron.
Po zamordowaniu byłego premiera Libanu oskarżycielski palec świata skierował się w stronę syryjskiego prezydenta Baszara Asada. Amerykanie oskarżają go o wspieranie terroru w Iraku. Teraz Izrael obarcza Syrię odpowiedzialnością za zamach w Tel Awiwie. Czy Asad to nowy Saddam?
Rosja podpisała Protokół z Kioto. To odwleka na pewien czas wyrok śmierci na wyspy Tuvalu, niewielki archipelag na Pacyfiku.
Najczęściej przywoływany obraz Polaków, którzy wyjechali spróbować sił w Wielkiej Brytanii, to zagubieni koczownicy z londyńskiego dworca Victoria. Ci, którym się nie udało. Tymczasem Bitwa o Anglię nie jest jeszcze przegrana, a świadczą o tym losy Polaków, którzy zrobili tam karierę.
+++
++
Gdyby stworzyć ranking najwybitniejszych twórców o najbardziej pokręconych życiorysach, to wielkie szanse na pierwsze miejsce miałby Caravaggio. Jak to się stało, że żyjąc jak awanturnik tworzył arcydzieła? Odpowiedzi można szukać na dopiero co otwartej w Londynie wystawie „Caravaggio. Ostatnie lata”.
Od lat mówi się o spadku zainteresowania muzyką ambitną. Okazuje się jednak, że klasyka może mieć masową publiczność, czego dowodem festiwal La Folle Journée (Szalony Dzień) w Nantes, który znajduje dziś naśladowców w różnych częściach świata, choć jeszcze nie w Polsce.
Trzydzieści trzy opowiadania zebrane w tomie „Pisz do Pilcha” są nie tyle zwierciadłem przechadzającym się po naszych współczesnych drogach, ile głosem w sprawie, jakie historie lubią Polacy. I dlaczego, choć lubią, to na ogół kiepsko je opowiadają.
Do niedawna historycy uznawali, że większość najcenniejszych materiałów Departamentu X Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego – inwigilującego komunistów w pierwszej połowie lat 50. – została spalona. Dziś okazuje się, że nie do końca. W archiwum IPN znajduje się wiele dokumentów rzucających nowe światło na dzieje komunistów w stalinowskiej Polsce.
Czy odmładzanie naszych organizmów na życzenie będzie możliwe? To odwieczne marzenie może stać się rzeczywistością dzięki komórkom macierzystym i młodej krwi.
Z miesiąca na miesiąc rośnie ilość niechcianych przesyłek poczty, które zasypują nasze elektroniczne skrzynki. Czy można temu zapobiec?
W Lesku ludzie wiedzą swoje: ktoś próbuje tu zrobić duże pieniądze, a ich wystawić do wiatru.
Ci z Czaplinka proszą, żeby zacząć tak: kto choć raz był w Kazimierzu nad Wisłą i poczuł tę magię miejsca, zrozumie, o co im chodzi.
Zwykle na kilka tygodni przed maturą na uczniowskiej giełdzie pojawiały się tematy-pewniaki. Nowa formuła egzaminu z języka polskiego – piętnastominutowa, zawczasu przygotowana prezentacja – zrewolucjonizowała ową giełdę. Teraz jest to rynek gotowców. Popyt i podaż są spore.
W Rzymie trwa walka o wiarygodne informacje o stanie zdrowia papieża. Dziennikarze najczęściej wychodzą z niej przegrani.
Jest prezesem spółki Elektrim, szarą eminencją Polsatu i najbardziej zaufanym człowiekiem Zygmunta Solorza. Kilkanaście dni temu został prezesem rady nadzorczej Ery GSM. To w czwartek. A już w niedzielę – prezesem Polskiego Komitetu Olimpijskiego. Ktoś powiedział o nim: człowiek-wszystko.
Rolę anachronicznych i nieopłacalnych (analogowych, rzec można) domów kultury przejęły kafejki internetowe, więc rodzice są szczęśliwi, że dziecko nie stoi na klatceschodowej ani pod sklepem, a zamiast tego poznaje świat za pomocą sieci. Socjologowie wtórują: za niewielkie pieniądze tworzy się zrąb obywatelskiego społeczeństwa sieciowego. Nowe wartości, nowe możliwości. Gdyby zajrzeli do Cafe Druid, dajmy na to, zrozumieliby szybko, że działalność jest może rewolucyjna, a na pewno nieskrępowana.