Jeśli to nie był szczytowy punkt tej kampanii, to z pewnością jeden z najbarwniejszych. Chodzi o wizytę polityków KO w Pubie Mentzen, gdzie przechodzi się obok podświetlonej tablicy „Tych klientów nie obsługujemy”, wypełnionej zdjęciami polityków i dziennikarzy. Kilka lat temu Radosław Sikorski wytykał Mentzenowi genetyczne podejście do tej segregacji („W Toruniu mówią, że jest pan judeosceptykiem”) i to, że jego zdjęcia tam zabrakło. Teraz ujęcie uśmiechniętego Sikorskiego spod tablicy jedna z komentatorek na platformie X opublikowała z komentarzem: „Peak”. Jak „szczyt”. To komentarz pozytywny – albo przynajmniej pokazujący sytuację ekstremalną. Bo szczyty mogą być różne (jest o tym seria dowcipów, np. „Szczyt sadyzmu? Przestraszyć strusia na betonie”).

I choć wizyta Rafała Trzaskowskiego i Radosława Sikorskiego na piwie u Mentzena po transmisji kolejnej prezydenckiej debaty była uznawana za celny ruch, miała i kontestatorów: „Peak kampanii wyborczej to nie jest ten czas. I knajpa, gdzie niby politycy nie mają wstępu, to nie to miejsce” – komentował jeden z nich. Jeszcze inni w ogóle zżymają się na nadużywanie obco brzmiących słów: „Peak tłitera jest wtedy, kiedy tłiterowicze odkryją nowe słowo, zaczynają go używać na prawo i lewo, ale nie rozumieją znaczenia”.

Angielskie słowo peak nie jest takie obce. Znamy je choćby z nazw własnych (Broad Peak) i ze sportowych zastosowań. Podobnie jak z omawianym ostatnio „prajmem” opisuje często szczyty formy sportowców: piłkarzy („Lewandowski w peaku”) czy tenisistów („Możesz peakować i naku..., ile wlazło przeciwko niej, ale musisz wytrzymać też 3 sety” – to o Idze Świątek).